علائم و درمان عفونت HPV در مردان
تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۹۹۵۹۲۵
برترین ها نوشت: بسیاری از اطلاعات مربوط به ویروس HPV (ویرووس پاپیلومای انسانی) بر روی زنان تمرکز دارند، زیرا داشتن این ویروس خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد. اما ویروس HPV در مردان نیز می تواند باعث مشکلات سلامتی شود. در مورد مردان این مهم است که بدانند چگونه خطر ابتلا به HPV را کاهش دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عفونت HPV می تواند خطر ابتلای مردان به سرطان های تناسلی را افزایش دهد، هرچند این سرطان ها شایع نیستند.
HPV همچنین می تواند در مردان همانند زنان زگیل های تناسلی را ایجاد کند، مثلا در ایالات متحده بیش از نیمی از مردان که از نظر جنسی فعال هستند، در برخی از زمان های زندگی خود،HPV را دارند، اغلب این ویرووس بدون ایجاد هیچ گونه مشکل در مردان از بدن خارج شده یا از بین میرود.
خطرات ابتلا به HPV در مردان
برخی از ۳۰ نوع HPV مرتبط با سرطان های دستگاه تناسلی می توانند منجر به سرطان مقعد یا آلت تناسلی در مردان شوند. هر دو نوع سرطان نادر هستند، به ویژه در مردانی با سیستم ایمنی سالم.
انجمن سرطان آمریکا در سال ۲۰۱۵حدود ۱۸۲۰ نفر از مردان را با سرطان آلت تناسلی و در سال ۲۰۱۴ حدود ۲۶۴۰ نفر از مردان را با سرطان مقعد تشخیص داد و گزارش کرد.
خطر ابتلا به سرطان مقعد در مردان و زنان همجنس گرای فعال حدود ۱۷ برابر بیشتر از مردانی است که تنها با زنان رابطه جنسی دارند. مردان مبتلا به HIV (ویروس نقص ایمنی بدن انسان) نیز در معرض خطر ابتلا به این سرطان قرار دارند.
سایر انواع ویروس HPV به ندرت باعث سرطان در مردان می شوند، اما باعث ایجاد زگیل های تناسلی می شوند. در یک نقطه معین در زمان، حدود ۱ درصد از مردان فعال جنسی در ایالات متحده، زگیل های تناسلی دارند.
نشانه های HPV در مردان
انواع پر خطر این ویرووس که می توانند سرطان ایجاد کنند، به ندرت علائمی را در مردان یا زنان نشان می دهند. زگیل تناسلی اولین علامتی است، که شما ممکن است با داشتن گونه های کم خطر HPV مشاهده کنید این نوع از ویرووس ها ممکن است ایجاد زگیل کنند اما موجب سرطان نمی شود.
آزمایشات عفونت HPV در مردان
برای تشخیص زگیل های تناسلی در مردان، پزشک ابتدا به صورت بصری ناحیه تناسلی مرد را بررسی می کند تا ببیند آیا زگیل وجود داردیا خیر. برخی از پزشکان از سرکه برای شناسایی زگیل هایی که هنوز رشد نکرده و قابل دیدن نیستند استفاده می کنند اما این راه خیلی دقیق نیست و گاهی پوست نرمال به اشتباه دارای زگیل شناخته می شود.
هیچ آزمایشی در مردان برای بررسی و تشخیص HPV با خطر بالا که می تواند باعث سرطان شود وجود ندارد با این حال، بعضی از پزشکان از آزمایشهای مقعدی پاپ اسمیر برای مردان همجنس گرا و دوجنسگرا که در معرض خطر بالای سرطان مقعدی ناشی از HPV هستند، استفاده می کنند. در یک آزمایش پاپ اسمیر مقعد، پزشک مقداری سلول از ناحیه مقعد جمع می کند و سپس آنها را برای تشخیص ناهنجاری ها در آزمایشگاه بررسی می کند.
درمان عفونت HPV در مردان
هنگامی که هیچ نشانه ای وجود ندارد، هیچ گونه درمانی هم برای عفونت HPV در مردان وجود ندارد در عوض، پزشکان با مشکلات بهداشتی ناشی از ویروس HPV مواجه می شوند.
وقتی زگیل تناسلی ظاهر می شود، می توان از انواع درمان ها استفاده کرد. بیمار می تواند پماد های تجویزی را در خانه استفاده کند یا یک پزشک می تواند زگیل را از راه جراحی بردارد .
درمان زود هنگام زگیل توسط برخی از پزشکان انجام نمی شود زیرا زگیل های تناسلی می توانند خودشان از بین بروند. همچنین می توانید تا زمانیکه همه زگیل ها ظاهر شوند، زمان بگذارید. فردی که علی رغم درمان مجدداَ زگیل در بدن وی ظاهر شود، ممکن است نیاز به درمان های دیگری داشته باشد.
سرطان مقعد می تواند با شیمی درمانی و جراحی درمان شود تشخیص نوع درمان های خاص به مرحله سرطان بستگی دارند اینکه تومور چقدر بزرگ است و تا چه حد گسترش یافته است.
واکسن HPV برای مردان
واکسن HPV Gardasil، که برای استفاده زنان در سال ۲۰۰۶ تأیید شد، برای مردان نیز در سال ۲۰۰۹ مورد تأیید قرار گرفت.
این واکسن برای پیشگیری از زگیل های تناسلی ناشی از دو نوع HPV ۶ و HPV ۱۱ در مردان و پسران ۹ تا ۲۶ سال مورد تایید قرار گرفته است. دو نوعHPV هدف واکسن Gardasil است . در اواخر سال ۲۰۱۰، Gardasil برای جلوگیری از سرطان مقعد نیز تایید شد.
نحوه مدیریت HPV در یک رابطه جنسی
اگر شریک جنسی طولانی مدت فرد ،دارای HPV باشد، شانس انتقال ویروس بسیار بالاست.
HPV در بدن مردان ممکن است راحت تر از بدن زنان از بین رود. به طور کلی در زنان معمولا ویروس بعد از دو سال یا کمتر ازبین می رود.
انواع HPV مرتبط با سرطان گردن رحم معمولا برای یک مرد که رابطه جنسی با یک زن مبتلا به HPV دارد، مشکلات سلامتی ایجاد نمی کند.
اگر یک شریک دارای HPV باشد، لزوما به این معنی نیست که اخیرا رابطه جنسی با شخص دیگری داشته است این ویروس می تواند سالیان سال بدون ایجاد نشانه های قابل توجه در بدن خاموش بماند.
چگونه از گسترش HPVجلوگیری کنیم؟
خودداری و پرهیز تنها روش مطمئن برای جلوگیری از انتقال HPV است. اگر فرد تنها با یک شخص که آلوده نیست رابطه جنسی داشته باشد خطر انتقال را می توان کاهش داد.
برای کاهش خطر ابتلا به HPV، مردان همچنین می توانند شمار شرکای جنسی خود را محدود کنند و شرکایی را انتخاب کنند که در گذشته شریک و یا هیچ مشارکتی نداشته اند.
کاندوم می تواند از برخی در برابر انتقال HPV محافظت کند اما متاسفانه، ۱۰۰٪ موثر نیست، چرا که HPV به واسطه تماس پوست با پوست نیز منتقل می شود. این ویروس هنوز هم می تواند پوستی را که توسط کاندوم پوشانده شده آلوده کند.
در مطالعه اخیر روی زنان جوانی که به تازگی بالغ شده اند نشان داده شد، در افرادی که شرکای جنسی شان هر بار هنگام نزدیکی از کاندوم استفاده می کردند، نسبت به زنانی که شرکای جنسی شان از کاندوم استفاده نمی کردند احتمال ابتلا به عفونت HPV حدود ۷۰ درصد کاهش یافته بود .
منبع: تابناک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۹۹۵۹۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیماری ترانه علیدوستی چیست؟ / همه چیز درباره سندرم «درِس»
آفتابنیوز :
حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم درِس DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندامها و ایجاد اختلالات خودایمنی...
بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار میرود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاریهای خونی و درگیری اندامهای مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی میدانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ میدهد. علائم ممکن است هفتهها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم دِرِس
سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته میشود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی میکنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندامها را تحت تاثیر قرار میدهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ میدهد و باعث ایجاد ویژگیهای مشخص و در عین حال متغیری میشود که بر پوست و اندامهای متعدد تاثیر میگذارند.
سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان میشود، عوارض ماندگار آن کدامهاست؟ (عصرایران)
علل
سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ میدهد که شامل فعال شدن سلولهای T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکینها است. با استناد به مقالهای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیکها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کنندههای خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
فعال شدن مجدد برخی ویروسها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)
علائم
برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور میتواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیلهای بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر میشوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
التهاب اندامهای داخلی
تشخیص
سندرم DRESS میتواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماریهای دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک میسازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.
به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلولهای خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعهای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم میشود.
سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان میشود، عوارض ماندگار آن کدامهاست؟ (عصرایران)
درمان
تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار میروند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم میشود. گزینههای مطرح میتوانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندامهای آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک میتوانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعهای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب میشود.
سایر درمانهای موثر عبارت اند از:
- سرکوب کنندههای سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
پلاسمافرزیس
عوارض
حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندامها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماریهای جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماریهای تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایعترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینهای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماریهای عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعهای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماریهای عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقهمندان قرار گرفته اند.
منبع: عصرایران