به نقل از «خبرگزاری آریا»

زگيل تناسلي و نحوه درمان

تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۳۵۳۸۴۷

  خبرگزاری آریا- علت اصلی بروز بیماری زگیل تناسلی ویروسHPV  است که باعث یکی از مسری ترین بیماری های عفونی شایع اما قابل درمان در میان انسانها است. بندرت پیش آمده که بیماری زگیل تناسلی خودبخود و به مرور زمان درمان گشته و از بین برود، اما به علت درصد بالای پیشرفت زگیل تناسلی و عوارض خطرناک آن که منجر به سرطان می شود، همواره توصیه می گردد زگیل تناسلی به محض تشخیص با یک روش مطمئن مثل  RFیا الکتروسرجری برداشته شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

( برداشتن زگیل تناسلی )

اگر احساس کردید که علائم این بیماری را در بدن خود مشاهده می نمایید و احتمال می دهید به زگیل تناسلی مبتلا شده اید، با پزشک متخصص این حوزه هم مشورت کنید. پزشکان متخصص می توانند در تشخیص و درمان این عارضه  به شما بهترین کمک ممکن را از طریق معرفی بهترین روش درمان کنند. لازم به ذکر است که فرد مبتلا پس از اطلاع یافتن از بیماری، باید شریک جنسی خود را نیز در جریان قرار دهد. شاید این موضوع کمی سخت به نظر بیاید، اما اگر صریح و صادقانه اطلاع رسانی صورت گیرد، از پیشروی چرخه آلودگی به بیماری زگیل تناسلی جلوگیری شده و سلامت روانی رابطه جنسی زوجین نیز حفظ می شود.

درمان زگیل تناسلی :

باید توجه داشت که درمان خود به خودی برای این ویروس وجود ندارد و ممکنست بندرت زگیل تناسلی، بدون هیچ گونه دخالتی خودبخود محو گردد؛ اما این بدان علت نیست که بیماری نیز درمان گشته است؛ گاهی پیش می آید که ویروس زگیل تناسلی بصورت نهفته  (latent)در سطح پوست بدن باقی مانده و به شکل پنهانی به فعالیت وپیشرویش ادامه دهد، بدین صورت ویروس علاوه بر آلوده کردن دیگران، در مقاطع مختلف زمانی، عود کرده و دوباره ظاهر می گردد بدین صورت که وقتی تصور می کنید زگیل ها درمان شده اند، باز گشته و حتی ممکنست وخیم تر از قبل پدیدار گردند؛ انتخاب روش درمان صحیح برای ریشه کنی زگیل تناسلی اهمیت زیادی دارد چرا که تنها با درمان درست و به موقع است که می توانید مطمئن شوید این بیماری بطور کامل از پوست شما پاک شده و از این به بعد ویروس را به فرد دیگری منتقل نخواهید نمود. باید توجه داشته باشید که به هیچ وجه هرگز نمی توان  زگیل تناسلی را با داروهای از بین برنده زگیل که بدون نسخه در داروخانه ها عرضه می گردد را درمان نمود.

ممکن است پزشک معالج برای از بین بردن زگیل تناسلی از بعضی داروهای موضعی مثل:ایمیکویمید، پوروفیلن و پروفیلوکس تری کلرو استیک اسید تجویز نمائد؛

اما بهترین و مطمئن ترین روش درمان زگیل تناسلی جراحی سرپایی بوده که ممکن است به روش های مختلف مانند: الکتروکوتری یا سوزاندن زگیل تناسلی با استفاده از جریان برق، کرایوسرجری یا منجمد کردن زگیل تناسلی، لیزر درمانی، بریدن یا کورتاژ زگیل تناسلی، تزریق داروی اینترفرون،  RFالکتروسرجری، پلکسرانجام شود؛

بانوانی که به بیماری زگیل تناسلی مبتلا گشته اند، می بایست تحت نظر پزشک زنان نیز قرارگیرند و  تست پاپ اسمیر را بطور حتم انجام دهند تا بدین صورت پزشک معالج بتواند با مشاهده هر گونه تغییر در سلول های ناحیۀ دهانه رحم بررسی و کنترل لازم را انجام دهد.

این تحت نظر بودن از آنجائی اهمیت بسزایی داشته که بانوان مبتلا به بیماری زگیل تناسلی نسبت هم نوعان خود بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند. گونه هایی از ویروس HPV که باعث بروز زگیل تناسلی می شوند مانند گونۀ شمارۀ 6 و 11،  کمتر عامل ایجاد سرطان سرویکس یا دهانه رحم  می شوند، اما با این حال ممکن است فرد مبتلا به گونه های دیگری ازویروس  HPV گشته که ریسک ابتلا به سرطان دهانۀ رحم را افزایش می دهد.

درمان خانگی زگیل تناسلی

به هیچ وجه نباید برای درمان زگیل تناسلی از داروهایی استفاده نمود که برای درمان زگیل دست یا سایر نقاط بدن تجویز می شوند. گونه های متفاوتی از ویروس HPV عامل پیدایش زگیل دست و  گونه های بخصوصی عامل پیدایش زگیل تناسلی هستند. به کار گرفتن یک درمان اشتباه ممکن است به وخامت هر چه بیشتر اوضاع کمک کند. البته مشاهده شده است که بعضی از درمان های خانگی می توانند به بهتر شدن وضعیت زگیل تناسلی کمک کنند، اما هیچ مدرکی دال بر تأثیر و کارآیی این درمان ها  تایید نشده است. پیش از امتحان کردن این سری از روش های به اصطلاح عموم جامعه درمانی،  بهتر است با پزشک معالج خود مشورت نمائید.

درمان موثری برای زگیل تناسلی

به محض تشخیص بهتراست زگیل‌ تناسلی درمان شود. چرا که ویروس عامل زگیل تناسلی (HPV) بسیار مسری  بوده و در پوست مرطوب ناحیه تناسلی به سرعت تکثیر می گردد و ممکن است باعث شود تا تعداد و اندازه زگیل ها در مدت کوتاهی بطور چشمگیری افزایش بیابد. در بعضی موارد، درمان ناقص بیماری و گاهاً حتی دستکاری ساده (مانند خاراندن، کندن ، فشاردادن زگیل تناسلی و یا تیغ زدن موهای ناحیه تناسلی و استفاده از درمان های خانگی و…) می تواند به تکثیر و افزایش در تعداد زگیل های تناسلی منجرشود. زگیل تناسلی بیماری بسیار جدی است که گاهی آنطور که لازمست جدی گرفته نمی شود.

زگیل‌های تناسلی در بیشتر موارد نشانه خاصی نداشته، ولی بندرت پیش میاید که  با درد، سوزش، خارش، خونابه بعداز آمیزش جنسی بروز کند. به محض قطعی شدن تشخیص بیماری، بهتر است درمان زگیل تناسلی را شروع نمائید.

خوشبختانه درحال حاضر علم پزشکی پیشرفت قابل ملاحظه ای در روش های درمان این بیماری داشته است بطوری که می توان این بیماری را بصورت سرپایی، بدون درد، خونریزی و بدون نیاز به دوره نقاهت انجام می درمان کرد. موفقیت درمان واحتمال بازگشت بیماری، بغیر از تغییر در تعداد و نوع زگیل ها بستگی زیادی به نوع روش درمان، تجربه و مهارت پزشک معالج نیز دارد. به عنوان مثال، در بعضی از روش ها مثل کرایوتراپی(cryotherapy)  این احتمال که بازگشت و وخیمتر شدن بیماری وجود دارد، بالاتر است وممکنست نیاز باشد چندین نوبت (گاهی بیش از 10 بار) این عمل تکرار شود تا نتیجه مورد نظر حاصل گشته و بیماری درمان گردد، اما روش هایی مثل RF که زگیل تناسلی را بطورکامل برمی دارد، دریک جلسه بصورت سرپایی انجام شده و بازگشت ندارد.

روش‌های درمانی برای زگیل‎های تناسلی خارجی :

روش های درمان زگیل تناسلی در مواردی که ضایعه روی پوست ناحیه تناسلی ایجاد می گردد عبارتند از:

RFالکتروسرجری، جراحی باز، محلول‌های اسیدی، کرایوتراپی یا فریز کردن زگیل، داروهای موضعی و پلکسر

البته روش درمانی که پزشک معالج برای هر بیمار در نظر می گیرد، بسته به عوامل مختلفی من جمله: تعداد زگیل‌ها، محل زگیل، اندازه زگیل و شرایط اجتماعی-اقتصادی بیمار متفاوت می باشد.

داروهای موضعی :

داروهایی هستند که بصورت موضعی وروی زگیل ها استعمال می شود.این داروها عبارتند از کرم ایمی‌کیمود، ژل پودوفیلوکس و پماد سینکاتچینز.

ایمی‌کیمود کرمی است که سیستم ایمنی بدن را برای مقابله با ویروس زگیل تناسلی در محل استفاده، تقویت می نمائد. کرم 5 درصد ایمی‌کیمود، 3 بار در هفته و به مدت 16 هفته، موقع خواب روی زگیل قرار داده شود. کرم ایمی‌کیمود 3.75 درصد را می‌توان هر شب استفاده نمود؛ در صورتیکه هر کدام از این دو نوع کرم که برای شما تجویز شده باشد، باید ناحیه مورد نظر را پس از 6 تا 10 ساعت از استعمال دارو به خوبی با آب و صابون شست و شو دهید. موقعی که کرم ایمی‌کیمود روی پوستتان است از برقراری رابطه جنسی بطور جد بپرهیزید چون این دارو باعث تضعیف دیواره کاندوم خواهد شد.

ژل رزین پودوفیلین و پودوفیلوکس برای تخریب بافت زگیل‌ تهیه گشته است، وقتی این ژل‌ها روی زگیل زده شود، ناحیه مورد نظر باید به طور کامل در معرض هوا خشک گردد و پس از آن می‌توان بر روی آن لباس پوشید. پودوفیلوکس برای درمان زگیل‌های داخل رهانه رحم، واژن یا کانال مقعد توصیه نمی‌شود. همچنین، استفاده از این دارو برای نواحی وسیع‌تر مناسب نیست. اگر بیش از اندازه از ژل استفاده کنید یا اجازه ندهید ناحیه مورد نظر در معرض هوای آزاد خشک شود، ژل می‌تواند به نواحی دیگر سرایت کرده و باعث بروز عوارض جانبی نیز گردد. به دلیل وجود این عوارض، درمان با این دارو پیشنهاد نمی‌شود.

پماد سینکاتچینز از عصاره چای سبز تهیه شده است. پماد سینکاتچینز 15 درصد، باید 3 بار در روز به مدت 16 هفته استفاده شود. وقتی پماد روی پوستتان است از برقراری هرگونه تماس جنسی خودداری کنید.

مصرف این داروها در بارداری ممنوع است.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: زگیل تناسلی درمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۵۳۸۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بیماری ترانه علیدوستی چیست؟ / همه چیز درباره سندرم «درِس»

آفتاب‌‌نیوز :

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم درِس DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی...

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV ۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV ۶ هم می‌شود.

سندرم «درِس» چرا ایجاد و چگونه درمان می‌شود، عوارض ماندگار آن کدام‌هاست؟ (عصرایران)

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع: عصرایران