به نقل از «الف»

بهترین راه درمان زگیل: پماد، فریز کردن و لیزر زگیل

تاریخ انتشار: ۲۳ مهر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۶۳۶۰۴۷

زگیل‌ تناسلی (کندیلوما آکومیناتا) از طریق ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود که بیش از 100 سویه مختلف دارد. زیرگروه های شماره 6 و 11 این ویروس باعث ایجاد 90٪ از زگیل‌های تناسلی شده و کم خطر محسوب می‌شوند زیرا به ندرت باعث سرطان دستگاه تناسلی یا مقعدی می‌شوند. از طرف دیگر، به عنوان مثال، زیرگروههای 16 و 18، پرخطر محسوب می‌شوند زیرا اگرچه بندرت باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند، اما می‌توانند منجر به پیش سرطان و سرطان دهانه رحم یا مقعد شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، در اثر تماس پوست به پوست در طی فعالیت جنسی سرایت می‌کند. برای شیوع عفونت نیازی به مقاربت واژنی یا مقعدی نیست. بیشتر افرادی که به ویروس HPV آلوده می‌شوند علائمی ندارند و عفونت خود به خود در آن‌ها برطرف می‌شود. برای افرادی که دچار زگیل تناسلی می‌شوند، گزینه‌های زیادی برای درمان وجود دارد که همه آن‌ها برای از بین بردن زگیل‌هایی هستند که قابل مشاهده می‌باشند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا به این ویروس هستند؟

زگیل تناسلی شایع‌ترین بیماری مقاربتی است و میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان مبتلا می‌کند. تخمین زده می‌شود که 75-80٪ مردان و زنانی که فعالیت جنسی دارند، در برهه‌ای از زندگی به ویروس HPV آلوده شوند. عفونت HPV در افراد در هر سنی و در هر دو جنس زن و مرد رخ می‌دهد. در صورتی که فرد شریک جنسی زیادی داشته باشد و اگر برای اولین بار در سنین پایین و جوانی رابطه جنسی داشته است، خطر ابتلا به این ویروس در او بیشتر است. بیش از 50٪ دختران در طی 2 سال پس از آغاز فعالیت جنسی، به HPV مبتلا می‌شوند.

HPV از طریق تماس پوست به پوست منتشر می‌شود و نیازی به انتقال از راه مقاربت واقعی (دخول) از یک شخص به شخص دیگر نیست. فرد می‌تواند بدون هیچ علامت قابل مشاهده‌ای، به این عفونت آلوده باشد و بنابراین، بدون اطلاع از آن، می‌تواند عفونت را به شریک جنسی خود منتقل کند. کاندوم می‌تواند خطر شیوع این ویروس را کاهش دهد، اما به طور کامل از انتقال آن جلوگیری نمی‌کند.

علائم و نشانه‌ها

زگیل‌های تناسلی به صورت برجستگی‌های گوشتی و گرد در اندازه‌های مختلف ظاهر می‌شوند. آن‌ها می‌توانند صاف و هموار یا گل کلمی شکل با ساقه‌ای کوچک باشند. آن‌ها را می‌توان در نواحی لب‌های فرج (اندام تناسلی زنانه)، واژن، آلت تناسلی مردانه، بیضه، مقعد، پوست اطراف مقعد و مجرای ادرار مشاهده کرد. زگیل‌ها معمولاً علائمی ایجاد نمی‌کنند، اگرچه اگر زگیل‌ها در واژن ایجاد شوند، در هنگام مقاربت می‌توانند خونریزی کرده و دردناک شوند.

راهنمایی‌هایی برای مراقبت از خود

با استفاده از کاندوم، داشتن تنها شریک جنسی (یا حداقل تعداد) یا پرهیز از فعالیت جنسی می‌توانید خطر ابتلا به زگیل‌های تناسلی را کاهش دهید. متأسفانه، کاندوم‌ها در برابر ویروس HPV محافظت کاملی را فراهم نمی‌کنند و فرد آلوده می‌تواند ویروس را گسترش دهد حتی اگر زگیل قابل مشاهده نداشته باشد.

چه موقع به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشیم

در بسیاری از افرادی که سیستم ایمنی سالمی دارند و به زگیل تناسلی مبتلا می‌شوند، این ویروس بدون هیچ درمانی، خود به خود برطرف می‌شود. اگرچه، این شرایط بلافاصله اتفاق نمی‌افتد. اگر زگیل قابل مشاهده‌ای دارید، برای معالجه به پزشک مربوطه مراجعه کنید تا زگیل‌ها را برداشته و احتمال انتقال ویروس به شریک جنسی‌تان را کاهش دهد. همچنین اگر ابتلای همسرتان به زگیل تناسلی تشخیص داده شده است، باید از نظر ابتلا به این عفونت معاینه و بررسی شوید.

برای خانم‌ها، انجام آزمایش پاپ اسمیر و معاینه عمومی زنانه (معمولاً هر ساله انجام می‌شود)، برای یافتن علائم سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم که می‌تواند اولین نشانه سرطان دهانه رحم باشد، مهم است.

درمان زگیل تناسلی

هیچ درمان قطعی برای زگیل تناسلی وجود ندارد. هدف از درمان، می‌تواند برداشتن زگیل‌های قابل مشاهده و کاهش خطر شیوع ویروس باشد. درمان‌های مختلفی وجود دارد که پزشک ممکن است به شما توصیه کند، هیچ یک از آن‌ها 100٪ مؤثر نیستند. با این حال، بیشتر درمان‌های زگیل تناسلی در 60 تا 90 درصد از موارد مشکل را برطرف می‌کنند.

دارو

برخی از داروها باید توسط خود بیمار استعمال شوند. این داروها شامل موارد زیر می‌باشند:

کرم ایمی‌کیمود %35 (زایکلارا)- ایمی‌کیمود با تقویت سیستم ایمنی بدن شما باعث از بین بردن ویروس می‌شود. این کرم را تا 8 هفته یک بار در روز استفاده کنید. این دارو ممکن است کاندوم را ضعیف کند و شما باید از فعالیت جنسی در هنگامی که کرم را بر روی پوست خود استعمال کرده‌اید، خودداری کنید. در دوران بارداری از ایمی‌کیمود استفاده نکنید.

کرم ایمی‌کیمود %5 (آلدارا) – از این کرم تا 16 هفته به صورت یک بار در روز (هنگام خواب) و برای 3 بار در هفته استفاده کنید.

ژل یا محلول پودوفیلوکس 0.5٪ (کندایلوکس)- این دارو را نباید در دوران بارداری استفاده کرد.

درمان‌هایی که توسط پزشک انجام می‌شود

رزین پودوفیلین، به صورت محلول 15 تا 25٪ - این دارو را نباید در دوران بارداری استفاده کرد.

اسید تری کلرواستیک

کرابوتراپی (سرما درمانی)- از نیتروژن مایع برای فریز کردن (انجماد) زگیل استفاده می‌شود.

برداشتن به روش جراحی - ممکن است لازم باشد که توسط یک متخصص و تحت بی‌حسی موضعی انجام شود. این کار معمولاً برای مقادیر زیادی زگیل انجام می‌گیرد.

لیزر درمانی - لیزر دی اکسید کربن برای وجود مقدار زیادی زگیل ایجاد شده در مجاری ادرار یا واژن مفید است.

اکثر این روش‌های درمانی به چندین بار تکرار نیاز دارند. اگر بعد از 3 دوره درمانی بهبودی حاصل نشود یا اگر زگیل پس از 6 دوره درمانی از بین نرود، معمولاً پزشک رمان شما را با داروی دیگری امتحان می‌کند. عوارض جانبی رایج همه‌ی این روش‌های درمانی ممکن است شامل سوزش و قرمزی پوست باشد. برخی از افراد همچنین ممکن است در محل زگیل دچار زخم شوند.

منبع: الف

کلیدواژه: قابل مشاهده زگیل تناسلی فعالیت جنسی شریک جنسی زگیل ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۶۳۶۰۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»